نقد فیلم عمارت توت فرنگی – ۲۰۲۲ Strawberry mansion

نقد فیلم عمارت توت فرنگی Strawberry mansion

فکر میکنم دارم عقلم را از دست میدهم همه چیز را زمان حل میکند.

این جمله  از فیلم عمارت توت فرنگی « Strawberry mansion »، فیلمی مضحک و متفکر از کنتوکر آدلی و آلبرت برنی، نویسنده و کارگردان است. این فیلم درباره تلاش یک مرد برای تشخیص غیرواقعی بودن چیزی است که در واقعیت پذیرفته شده است  و منطق رویاها را در بر میگیرد. و کلا واقعیت رنگ و بوی خاصی دارد. این باعث می‌شود «عمارت توت فرنگی» بسیار پرمخاطب و انتزاعی به نظر برسد، اما واقعاً اینطور نیست.

به عنوان نقد فیلم می توان گفت که استعاره های فیلم به راحتی قابل درک است و اجرای آن به شدت طنز گونه می باشند، با منطق درونی قوی و همچنین ساختاری گسترده این فیلم ساخته شده است. طبیعی است که جیمز پربل (آدلی) احساس کند در لالا-لند «عمارت توت فرنگی» عقلش را از دست می دهد، در حالی که اتفاقی که در واقع می افتد این است که او بالاخره دارد چیزها را همان طور که واقعا هستند می بیند. ذهنش آزاد است و وقت آن هست که آزادانه همه چیز را بپذیرد

داستان فیلم عمارت توت فرنگی در سال ۲۰۳۵ می گذرد و سال ۲۰۳۵ چندان متفاوت از اکنون به نظر نمی رسد، اگرچه برخی از پیشرفت های تکنولوژیکی جدیدی وجود دارد. الگوریتم‌های مبتنی بر مصرف‌کنندگی، که در هماهنگی با آژانس‌های تبلیغاتی دولتی قدرتمند، از طریق یک وسیله  کوچک که در کنار تخت وصل شده است، در رویاهای مردم نفوذ می‌کند.

این وسیله  همه چیزهایی را که  افراد در رویاها دیده و تجربه کرده اند، را محاسبه میکند، و هزینه هایی را روی دست افراد میگذارد. علاوه بر این، تبلیغ کنندگان اکنون می توانند در رویاهای شما “به شما دسترسی پیدا کنند” و تبلیغات تجاری در تار و پود دنیای ناخودآگاه شما وجود دارد. مثل این است که تبلیغات مسابقات سوپر بال را بدون هیچ دسترسی ای دانلود کند (مثل آن زمان در سال ۲۰۱۴ که اپل تصمیم گرفت هر مشترک iTunes آلبوم جدید U2 را بخواهد،  چه آن را فرد بخرد و نخر متعلق به فرد است)

اگرچه جیمز پربل یک حسابرس رویای حرفه ای است، اما از این جنبه شوم کار خود بی اطلاع است. فیلم در میانه یک رویای خاص اتفاق می افتد. شخصیت اصلی داستان  در یک اتاق صورتی رنگ  می نشیند  که هر چیزی دور و بر او هست صورتی هست و یک بطری نوشابه  و سطلی به مرد هدیه داده میشود. ( شخصیت لیناس فیلیپس)، که تنها کارش تحویل غذا (همان غذا، همان برندها) و جلوگیری از انحراف پربل از مسیر مورد انتظار است. پربل آنقدر به این وضعیت عادت کرده است که حتی متوجه نمی شود در خصوصی ترین فضای خود به عنوان یک مصرف کننده مورد هدف قرار گرفته است.

پربل فرستاده می شود تا رویاهای آرابلا ایزادورا (پنی فولر) را بررسی کند، یک زن مسن عجیب و غریب که در خانه ای صورتی در وسط یک مزرعه زندگی می کند. آرابلا (یا “بلا”) سالها رویاهای ثبت نشده دارد و پربل باید همه آنها را فهرست کند. از آنجایی که بلا  کاری از این بابت را انجام نداد و تمام رویاهای خود را روی نوارهای VHS ضبط کرد، پربل، کارمند دولتی ، کار بزرگی را برای انجام در پیش دارد.

او یک ابزار بزرگ را به سرش می بندد تا رویاهای او را “مشاهده” کند، و سعی می کند در برابر تلاش های جذاب او برای ارتباط شخصی با او، مثل بوییدن گل ، برای به اشتراک گذاشتن افکار و احساساتش مقاومت کند. بلافاصله پس از ملاقات با او، رویاهای پربل شروع به تغییر می کند. در اتاق صورتی رنگ به صدا در می آید و صدای زنی شنیده می شود که او را فرا میخواند. ناگهان وحشت همه جا را فرا میگیرد. رویاهای پربل از روند کنونی خاص خودش خارج می شود

در آخر فیلم عمارت توت فرنگی معلوم می شود بلا جوان (گریس گلویتسکی) است، که بسیار زیبا است، و به پربل گیج لبخند می زند که انگار او را در تمام عمرش می شناسد. ماجراهای رویایی آنها در فیلم زیاد است اما همیشه ممکن است ارتباطاتشان از بین رود، که مدام این امر دیده می شود، سطل های مرغ سوخاری را به دست می گیرد، شعارهای تبلیغاتی سر می دهد، همه اینها برای بازگرداندن پربل به حالت منفعل  و مصرف کننده طراحی شده اند.

آدلی و بیرنی فضایی باز ایجاد کرده‌اند که در آن  موارد تداعی کننده  در فیلم وجود دارند،که به هر حال به هم ارتباط دارند، جایی که اتفاقات عجیب و غریب شگفت‌انگیزی رخ می‌دهد و شاید آنها به هم متصل هستند، اما شاید هم نیستند زیرا رویاها اینگونه هستند. پربل در رویاهای بلا حرکت می کند و او را از طریق موارد تداعی کننده و کمک کننده  و نمادهایش می شناسد.

موجوداتی مثل لکه  در فیلم  هستند که مکرراً ظاهر می شوند  گاهی از گل، گاهی از علف، گاهی به نظر می رسد که کاملاً از نوار ویدئویی ساخته شده اند. موش‌هایی به اندازه انسان سخنگو با لباس‌های ملوانی حضور دارند و کشتی‌هایی از نوع «ناخدا و فرمانده» را هدایت می‌کنند، در حالی که کاپیتان پربل به دریاهای آزاد می‌رود و به دنبال بلا جوان می‌گردد. البته یک سری موجودات دیگر نیز وجود دارند که باعث میشوند پربل فکر کند عقلش را از دست داده است.

فیلم عمارت توت فرنگی درباره ایجاد تداعی های ذهنی  است، درباره ایجاد احساسات است. پنی فولر یک حضور آرام و پر جنب و جوش در فیلم دارد، لبخندی به پربل می زند و منتظر است تا او آن را دریافت کند. آدلی، بازیگر فوق‌العاده‌ای است که ، طوری حرکت می‌کند که انگار مات و مبهوت است پربل نمی‌داند چگونه این  موارد تداعی کننده را ایجاد کند، او فقط رویاها را به عنوان دارایی‌هایی می‌بیند که باید از آنها در آمد زایی کند.

ارتباطات سرگرم کننده زیادی در اینجا وجود دارد که از گوسفندان برفی گرفته و آتشفشان و آریزونا همگی در آن وجود دارند. که در آن چهار قهرمان  در داخل و خارج از دنیای رویایی اغلب ناسازگار  نسبت به یکدیگر پرسه می‌زنند،   و این یک نقطه مرجع است. می توان شاهد این تاثیرات بود، اما آنها مواردی را تداعی میکنند “عمارت توت فرنگی” یک  داستان عجیب غریب مثل ولنتاین نیز می باشد

طراحی و تهیه و تولید فیلم فیلم عمارت توت فرنگی توسط بکا مورین، و همچنین دستیاری هنری لیدیا میلانو، کمک بزرگی به جلوه زیبای فیلم کرده  است. خانه صورتی بلا فضایی زیباست، پر از رنگ‌های  پر زرق و برق سبز و بنفش و صورتی – و تجملات عجیب و غریب، سوراخ‌های کوچک خاصی را نیز  درون خودشدارد، اما همه بخشی از یک ساختار کلی هماهنگ تشکیل شده اند. خانه پنی فولر پر از انرژی است : او شخصیت خوبی دارد همچنی پربد داستان نیز بسیار مقاوم است.

 اگرچه فیلم عمارت توت فرنگی نکات خود را در مورد آزادی، هویت و اهمیت ارتباط انسانی بیان می کند. اما یک داستان فقط اخلاقی نیست، بلکه چیزی که در مورد آن شگفت انگیز  به نظر میرسد این است که فیلمسازان چقدر فضایی را برای بازی کردن، تجربه کردن و فعالیت های دیگر به خود داده اند. Strawberry mansion چیزی را قربانی اهداف نمیکند و این عمر عجیب است، اما معنای عمیقی در خودش دارد. هیچ تناقضی وجود ندارد و هیچ جابجایی ناخوشایندی درون آن نیست.

آدلی و برنی فیلمسازان جالبی هستند. در هر قاب « عمارت توت فرنگی » دقت خاصی مشخصی وجود دارد، اما  آنها به چیزهای درست علاقه مند هستند، چیزهایی که برای همه مهم است. هدف اصلی داستان این فیلم این است که بدانیم شخصیت ما در چه دنیایی است و چه چیزی را از دست داده ایم و حقیقت چیست و چه کاری باید انجام دهیم تا از نظر درونی آرامش داشته باشیم.

شما هم اگر نظری در مورد فیلم عمارت توت فرنگی ( Strawberry mansion ) دارید در دیدگاه های پایین همین صفحه مطرح کنید: