فیلم خاتی به کارگردانی فریدون نجفی، با بازیگری سعید آقاخانی و سارا بهرامی و اناهیتا افشار، با موضوع نزدیک به سینمای کودک و نوجوان ساخته شده است.
در فیلم های قبلی این کارگردان بنام های بچه گرگ های دره سیب واسکی باز مورد استقبال شایانی در حوضه کودک و نوجوان از سوی مخاطبان قرار گرفته بود.
فیلم خاتی با سوژه درام اجتماعی و توجه خاص به مسائل محیط زیست و روابط بین انسانها و بنوعی توجه به حیوانات را می‌خواهد در دوره خاص زمانی و در میان یکی از اقوام ایرانی به تصویر بکشد.
بازیگران فیلم خاتی در به تصویر کشیدن نقش ها دچار نوسانات زیادی میشوند، گاهی انقدر طبیعی هستن، اما در اکثر موارد ناتوان از اجرای صحیح نقش بودن. ببینده در دیدن صحنه های فیلم از بازی بازیگرانش متقاعد به گویش و باور محلی بودن انها نمیشوند، واین ناهماهنگی قصه فیلم راغیرواقعی و غیر باور به پیش میبردو زمان فیلم برای تماشاگران به کندی سپری میشود.
ضعف عمده فیلم تضاد میان پوشش و بناهای تاریخی در فیلم با گفتار و نحوه بازی بازیگران و مبهم بودن زمان دقیق تاریخ اتفاقات فیلم برای تماشاگران است و گاهاً کسل کننده و خسته کننده می باشد.
با تمامی معایب فیلم خاتی میشود گفت ارتباط میان انسان و طبیعت و حلقه میانی، حیوانات به خوبی اتفاق می افتدو پیام اصلی فیلم که اشتی انسانها با طبیعت است به خوبی به تصویر کشیده میشود و این اتقاق و خبر خوبی برای حیات وحش ایران محسوب میشود، اتش سوزی جنگل و زخمی شدن کلاغ و سرنوشت مبهم خرس وحشی و کشته شدن ان بنوعی خریدن زمان است برای به دراز کشیدن فیلم است، فیلمی هایی از نوع کودک و حیات وحش به دقت بیشتر و مشورت با افراد کاربلد را میطلبد.
فیلم «خاتی»، ساخته فریدون نجفی، اثریه که تلاش می‌کنه پیوند انسان و طبیعت رو در بستر زندگی عشایری به تصویر بکشه. داستان حول محور زنی به نام خاتی می‌چرخه که تمام زندگیش رو وقف نجات حیوانات کرده، حتی خرسی که باعث مرگ همسرش شده. این ایده اولیه، پتانسیل زیادی برای خلق یه درام عمیق و متفاوت داره، مخصوصاً تو سینمای ایران که کمتر به این موضوع پرداخته شده.
یکی از نقاط قوت فیلم، فضاسازی و استفاده از لوکیشن‌های بکر و زیبای مناطق کوهستانی و جنگلیه. تصاویر چشم‌نواز طبیعت، حس خوبی به مخاطب منتقل می‌کنه و تلاش شده تا جذابیت بصری فیلم بالا بره. نشون دادن تعامل شخصیت‌ها با حیوانات وحشی هم می‌تونه یه برگ برنده باشه و فیلم رو از آثار مشابه متمایز کنه.
اما خب، بعضی از منتقدها به فیلم ایراداتی هم گرفتن. یکی از مهم‌ترین این ایرادات، عدم باورپذیری بعضی از اتفاقات و شخصیت‌هاست. مثلاً، نحوه برخورد عشایر با حیوانات وحشی و امکانات غیرواقعی درمانگاه حیوانات خاتی مورد سوال قرار گرفته. همچنین، عدم وجود لهجه در بازی بازیگرانی که نقش عشایر رو ایفا می‌کنن، به اصالت بومی فیلم ضربه زده.
از طرف دیگه، فیلمنامه هم با مشکلاتی روبرو بوده. به نظر می‌رسه داستان در میانه راه، مسیر اصلی خودش رو گم می‌کنه و بعضی از خطوط داستانی به درستی پرداخت نمی‌شن. این موضوع می‌تونه باعث سردرگمی مخاطب و کاهش تاثیرگذاری داستان بشه.
با این حال، حضور بازیگرای توانمندی مثل سارا بهرامی، آناهیتا افشار و سعید آقاخانی، تا حدی به جذابیت فیلم کمک کرده. سارا بهرامی در نقش خاتی، تلاش کرده تا پیچیدگی‌های این زن ایلیاتی رو به نمایش بذاره و بازی قابل قبولی ارائه داده.
در مجموع، «خاتی» فیلمیه که با یه ایده جالب و فضاسازی زیبا شروع می‌شه، اما در ادامه راه به دلیل ضعف‌های فیلمنامه و عدم توجه به جزئیات باورپذیر، نتونسته به تمام پتانسیل خودش برسه. با این وجود، پرداختن به موضوع ارتباط انسان و طبیعت و نشون دادن زندگی عشایری، می‌تونه برای مخاطبانی که به این دست از موضوعات علاقه دارن، جذاب باشه.
به هر صورت موضوع زیبایی کارگردان برای نمایش یافته بود. اما ای کاش با دقت بیشتر و توجه به ظرایف طبیعت و کودک بهتر اجرا میشد، فیلم ارزنده ای از کار در می امد، و حرفهای زیادی برای گفتن داشت،
البته امیدواریم در اینده شاهد بیشتر از این دسته از فیلم ها در سینمای ایران باشیم تا لااقل سینما سهمی در حفظ محیط زیست و مراقبت از حیوانات و پلی برای اشتی انسان و طبیعت ایجاد کرده باشد، به امید انروز.
