استوری برد و تاثیر آن در خلاقیت ساخت انیمیشن ازنظر Jennifer Yuh Nelson

استوری برد انیمیشن برای من همیشه فرصتی برای پیاده سازی ایده ها و خلاقیت هایی است که در ذهن دارم. من همیشه روی تصاویر تمرکز می کنم. بیشتر مردم اول با کلمات و جملات کار می کنند اما ذهن من بیشتر به تصاویر تمایل دارد.به همین خاطر، هر ایده ای که به ذهنم می رسد به صورت تصویر یا یک لحظه است.
وقتی متن روایت یک فیلم را می نویسیم، همان لحظه به نوعی تبدیل به تکیه گاه می شود و همه چیز از آن نشأت می گیرد.همه چیز به همین لحظه بستگی دارد.
کارگردانی یک فیلم انیمیشنی ، مثل کارگردانی فیلم های 90 دقیقه ای است. که اول باید فیلم نامه را بنویسیم، داستان بنویسیم، شخصیت خلق کنیم و تمام مراحل را طی کنیم.اما تفاوت در نحوه اجرای مراحل است، چون پشتیبانی خاصی نداریم و باید هر فریم را خودمان از صفر بسازیم.به نوعی ساخت انیمیشن یک فرایند معکوس است. شخصا به عنوان یک هنرمند متخصص استوری بورد، نظرم این است که همه چیز از تصاویر شروع می شود.

در ویدیوی زیر Jennifer Yuh Nelson طراح استوری برد انیمیشن پاندا کونگ فو کار ، از نحوه ساخت انیمیشن می گوید:

 

در ابتدای ساخت انیمیشن پاندای کنگ فوکار 2 ،سعی می کردیم بفهمیم فیلم درباره چیست و در ابتدا یک تصویر نمایش داده می شود.در این تصویر، فقط یک پاندا را می بینیم که مستقیم به دوربین نگاه می کند. آخرین لحظه ای را می بینیم که پو، مادرش را می دید. در روزهای عادی اگر فرصتش را داشته باشم در اکثر اوقات سعی می کنم استوری بوردهای خودم را طراحی کنم. اینطوری با تصاویر ارتباط برقرار می کنم و همین کلی کار می برد.
استوری برد محلی است که می توانید در آن، خلاقیت داشته باشید و ایده ها را امتحان کنید و متوجه اشتباه ها بشوید. فرایندی که باید در آن به بهترین نحو کار کنید و چندتا صحنه را 20، 30 یا 40 بار پشت سرهم ویرایش کنید.

به نظرم جالب است چون هربار لازم نیست خیلی به خودتان فشار بیاورید که کار عالی بشود. این روش خیلی سریعی است که می توانید به سرعت به مخاطب نشان بدهید هدف فیلم چیست ، تا بتوانید از کار با دوربین و ترکیب صحنه، نقش آفرینی اینیماتور و همکاری با بقیه اعضا، نتیجه خوبی بگیرید.
گاهی می روم به آثار هنرمندان دیگر نگاه می کنم و می بینم که چه کارهایی انجام داده اند و از کارهایی که دارند انجام می دهند یادداشت برمیدارم.
بعد از اینکه کار تمام شد، هنرمندان پیش تولید انیمیشن یک نسخه خام از صحنه ها را تولید می کنند.بعد آنها را به صورت توالی صحنه ( ریل انیمیشن ) ارائه می دهند.

ما کار را با یک استوری بورد خام و ساده شروع کردیم که طراحی های آن به نوعی نشان می دهند،قرار است در صحنه چه چیزهایی را نمایش بدهیم. اما در استوری برد دقیقا همان چیزی که دوربین می گیرد را نمی توانید به تصویر بکشید. بالاخره به مرحله ساخت صحنه می رسید و بعد مثلا فکر می کنید: اوه، این اتاق باید دوبرابر بزرگتر از اینی که هست باشد، یا مثلا، این صخره جلوی دید ما را می گیرد. صحنه را از این زاویه نمی توانیم بگیریم و … را در پیش تولید و پیش متخصص لی اوت حل می کنیم.

در مرحله لی اوت باید همه این موارد را درنظر بگیریم. بعد برنامه ریزی می کنیم تا بدانیم قرار است دوربین دقیقا کجا باشد. یکی از بهترین مزیت های انیمیشن این است که می توانیم یک صحنه کامل بسازیم و هرچیزی که در صحنه است را کنترل کنیم.

همه را باید خودمان با خلاقیت خودمان بسازیم. چون در صحنه های مجازی، همیلتون می تواند دوربین را هر کجا که لازم هست قرار بدهد. همیشه اول باید فکر کنیم که هدف صحنه ای که داریم می سازیم چیست، بعد دوربین خودش خیلی راحت به همان زاویه می رود. من معمولاً دوست ندارم زاویه دوربین صحنه ها طوری باشد که در دنیای واقعی نتوانیم چنین چیزی داشته باشیم. مگر اینکه بخواهیم منظور خاصی را برسانیم.
در بهترین حالت، دوربین باید نامرئی باشد. برای اینکه چنین فضای خلاقانه ای را ایجاد کنید.توصیه می کنم تصور نکنید که درحال کار هستید. مثلا خودم گاهی باید بیخیال همه چیز شوم تا مغزم استراحت کند.کارهای مختلفی میکنم، مثلا بازی می کنم.کتاب های مختلف می خوانم.
اگر استوری بورد خوبی داشته باشید و خوب به آن فکر کرده باشید و تصاویر را کامل درک کنید و در ذهن نگه دارید، وقتی یک داستان می سازید، تصاویری در ذهن شما پدید می آید که فقط خودتان آنها را می بینید. چون همه تصاویر در ذهن شما ثبت شده اند و همانجا هم می مانند.
من همیشه در خانه طراحی می کنم، اینطوری می توانم به ذهنم اجازه بدهم دقیقا کاری که می خواهد را انجام بدهد و کسی به من نمی گوید چه کنم و چه نکنم و معمولا داستان های عجیب اکشن و ماجراجویانه ای طراحی می کنم که کلی صحنه نبرد و اکشن و خشونت آمیز و از این چیزها دارند.چون خودم از تماشای این صحنه ها لذت می برم.
برخلاق اکثر کارهایی که در این عرصه تولید می شوند، این طور طراحی ها دقیقا مخالف چیزی هستند که باید برای کار تولید کنیم. پس هرگز این را برای ساخت صحنه استفاده نمی کنم. هرگز این را نمی برم به استودیو تا بپرسم این را می خواهید؟

چون باید خالص و دست نخورده بماند.این حاصل تحقیقات و تکامل من است. اینطوری یک چیز کاملا جدید را امتحان می کنم و هیچ اشکالی ندارد اگر اشتباهی کنم و هیچکس هم چیزی به من نمی گوید.چون اینطوری می توانم هرچیزی را امتحان کنم.

به نظرم خیلی مهم است که خلاقیت خودمان را محدود نکنیم. خیلی راحت می توانید کلی شخصیت های انیمیشنی با تأثیرات انیمیشنی اطراف خودتان بچینید. در نهایت چیزی به دست می آورید که احساس یک فیلم انیمیشنی را به شما خواهد داد. اما به نظرم خلاقیت، حاصل این است که خیلی سخت تلاش نکنید. چون اگر به ذهنتان اجازه بدهید آزاد باشد، می توانید به موضوعات جالب و گسترده ای برسید.اما اگر به خودتان آزادی ندهید، چیزهای جدید و بکر به ذهن شما نخواهند رسید.